21/31

Może za dużo od siebie wymagam? Czasami myślę, że mam za duże oczekiwania względem siebie. Pewnie zapytacie jakie to oczekiwania... no to tak w telegraficznym skrócie:
* jeść 3 małe posiłki dziennie
* ćwiczyć codziennie, bez wyjątków
* chudnąć z dnia na dzień (no najlepiej to ponad 0.4 kg, co i tak mi nie wychodzi, a to = jestem niezadowolona)
* "zawsze mogło być lepiej" czyli zawsze mi mało. Zjadłam kubek zupy na obiad? No przecież mogłam go w ogóle nie zjeść. Zjadłam małą kolację? Trzeba było ją sobie odpuścić! Ćwiczyłam? Za mało! Nauczyłam się? Niewystarczająco! Schudłam? Za mało. 

Jak widać, sęk w ostatniej gwiazdce. Mam takie parcie na bycie lepszą niż jestem, cały czas lepszą, jeść mniej, ćwiczyć więcej, robić lepiej i sprawniej...! A za porażkę potrafię się ukarać. Np. nie jeść nic cały dzień. I wtedy też nic nie piję poza kawą rano, bo jakoś nie mogę. I nie chodzi mi tu o dzień, w którym myślę sobie "dobra, przerwa od diety dzisiaj, to sobie pozwolę na coś dobrego". Taka nieplanowana porażka, której nie miałam od dawna, na szczęście. Vivan poznała moje dawne sposoby na dręczenie siebie czyms takim nawet w trakcie snu. Teraz już tak nie robię, ale jeśli w końcu będę miała napad? Co wtedy? Zacznę rzygać? Obsesyjnie ćwiczyć? Głodzić się? Mam nadzieję, że nie, ale to parcie na bycie cały czas lepszą... z jednej strony pcha mnie do przodu, z drugiej... no wiecie. Coś w stylu "Zawiodłaś! A Ty NIE MOŻESZ, NIE MASZ PRAWA zawodzić! Będziesz się starać, albo będziesz nikim, przyj do przodu albo zatoń tu gdzie jesteś."

Jestem niezadowolona. Obudziłam się i patrząc w sufit pomyślałam "nic się na wadze nie zmieniło. Dalej będzie tyle samo". Wstałam, weszłam na wagę i... miałam rację. Nic, absolutnie nic się nie zmienia. A uważam, że będąc na takiej a nie innej diecie, mam prawo oczekiwać trochę więcej.

Śniadanie:

Jajko gotowane

Kawa z mlekiem

Obiad:

Kubek brokułowej zupy-krem

Kawa z mlekiem 

Kolacja:

Świeży sok z mandarynek

Gruszka lub jabłko

To jest to co na dziś zaplanowałam. Oczywiście pod koniec dnia będzie edit. A z okazji dnia wagarowicza, nie wiem jak moja klasa, ale ja nie mam chemii :P Ale i tak nie chce mi się iść do tej szkoły... jakoś tak na nic nie mam ochoty. Wstałam dziś nie tą nogą.

Edit: Możecie myśleć co chcecie, ale ja i tak uważam, że jest u mnie super z jedzeniem, bo w ogóle jem. Lubię głodówki, takie prawdziwe. Nic nie jeść... absolutnie nic. To jest dla mnie proste. A to co teraz? Ani proste, ani przyjemne.

Piszecie, że popadam w obsesję. No a tu błąd... mam obsesje od dawna. Od podstawówki mi wypominali, że do nich nie pasuje. Do mojej klasy. Dziewczyny były chude jak patyki, miały same najlepsze oceny i ciuchy z markowych sklepów. A ja nie, nawet szczupła nie byłam, a jechałam na trójach i czwórach. Ciuchy kupowałam i nadal kupuje w lumpeksach, bo jest tanio i można znaleźć fajne rzeczy, coś konkretnego biorę z sieci. 
Tak trajkotam o tym, żebyście siebie lubiły, bo nie chcę by ktoś był taki jak ja. Pisał jakiegoś głupiego posta i płakał nad swoją fałszywością, bo sama coś wam mówię, gdy siebie nienawidzę. Każde spojrzenie w lustro napawa mnie obrzydzeniem. Każde wejście na wagę wywołuje u mnie depresje, bo albo nie chudnę, albo ważę tyle, że to załamujące. Myślenie o tacie powoduje u mnie atak rozpaczy, bo praktycznie nie mam z nim relacji i jestem przekonana, że byłoby mu lepiej w życiu, jakby mnie nie było. I nawet jesli taki stan rzeczy to nie do końca moja wina, to i tak wiem, że nie jestem wystarczająco dobra. Gdybym była lepsza, to i on by mnie lubił. Nie mówie o miłości, ale żeby mnie lubił chociaż. I nie wypowiadajcie w stylu "zrób coś, idź do niego, nie użalaj się tylko nad sobą, bla bla bla" jakbym robiła to cały dzień, codziennie. Nie znacie go, sytuacji też nie. Więc bez takich. 

Skreślam to, bo pisze co myślę, a nie powinnam, to nie jest miejsce na to. To moje sprawy i nikomu nie powinnam w sumie o nich mówić, zachować swoje brudy dla siebie.

***

Wracając do tematu, nie chce mi sie dziś ćwiczyć. Znaczy, codziennie mi sie nie chce ruszyć dupy, ale dziś mi się wyjątkowo nie chce i nie będę ćwiczyć. Waga i tak nie spada, więc... byle do kolacji! I do spania. Byle do jutra, do godziny 14:25 i do ostatniego dzwonka w tym tygodniu.

Niech będzie co ma być, może jutro poczuje się lepiej. Taki dziś mam zły dzień.